زهیر
من این دو حرف نوشتم چنان که غیر ندانست تو هم ز روی عنایت چنان بخوان که تو دانیزهیر
من این دو حرف نوشتم چنان که غیر ندانست تو هم ز روی عنایت چنان بخوان که تو دانیآنچه من یاید بدانم و نمی دانم
مثل اینکه دارن به ما هم توجه میکنن!
سازمان ملی جوانان دستت درد نکنه.... 
لطفاً پیغام بگذارید
پیغام‌گیر حافظ
رفته‌ام بیرون من از
کاشانه‌ی خود غم مخور
تا مگر بینم رخ جانانه‌ی
خود غم مخور
بشنوی پاسخ ز حافظ گر
که بگذاری پیام
زان زمان کو باز گردم
خانه‌ی خود غم مخور
پیغام‌گیر سعدی
از آوای دل انگیز تو
مستم
نباشم خانه و شرمنده
هستم
به پیغام تو خواهم گفت
پاسخ
فلک گر فرصتی دادی به
دستم ....
پیغام‌گیر فردوسی
نمی‌باشم امروز اندر
سرای
که رسم ادب را بیارم
به جای
به پیغامت ای دوست
گویم جواب
چو فردا برآید بلند
آفتاب
پیغام‌گیر خیام
این چرخ فلک، عمر مرا
داد به باد
ممنون تو‌ام که کرده‌ای
از من یاد
رفتم سر کوچه، منزل
کوزه فروش
آیم چو به خانه، پاسخت
خواهم داد
پیغام‌گیر منوچهری
از شرم، به رنگ باد
باشد رویم
در خانه نباشم که
سلامی گویم
بگذاری اگر پیام، پاسخ
دهمت
زان پیش که همچو برف
گردد مویم
پیغام‌گیر مولانا
بهر سماع از خانه‌ام،
رفتم برون، رقصان شوم
شوری برانگیزم به پا،
خندان شوم، شادان شوم
برگو به من پیغام خود،
هم نمره و هم نام خود
فردا تو را پاسخ دهم،
جان تو را قربان شوم!
پیغام‌گیر باباطاهر
تلیفون کرده ای جانم
فدایت
الهی مو به قربون
صدایت
چو از صحرا بیایم،
نازنینم
فرستم پاسخی از دل
برایت
دلم بلیت خراسان گرفته
دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگا کنی
من تو رو نگات کنم، تو هم منو صدا کنی
میشه کنج حرمت گوشه قلب من باشه؟
میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی؟
دوست دارم که از حالا تا صبح محشر، همه شب
من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی
تفحص در نیمه شب!
دیشب به خاطر Search یک کلمه به یک وبلاگ آشنا رسیدم و حس کنجکاوی (نخونید فضولی) فعال شد تا اطلاعات بیشتری کسب کنم! لذا با خرج کردن دو سه ساعت از وقت خواب شروع به خوندن کل آرشیو وبلاگ مربوطه و کامنت هاش کردم در میان عملیات تفحص کامنت ها یک وبلاگ بسیار بسیار آشنای دیگر جلب توجه می کرد و چون قبلا کل وبلاگ آن شخص محترم را مطالعه کرده بودم فقط پست های برگزیده (تاریخ های حساس) و کامنت ها بررسی شد×
در این میان وبلاگ دیگری جلب توجه کرد و مجبور شدم (مجبور شدما) نیمی از آرشیو آن وبلاگ را مطالعه کنم!
در نتیجه : دیر خوابیدم و صبح خواب موندم و صبحانه را در حال دویدن روی پل عابر خوردم و مترو خراب شد و با تاخیر به سر کار رسیدم!
نتیجه اخلاقی : باید به احساسات پاسخ داد، خواب مهم نیست!